In dit interview praten we met Ronald. Een ervaren trainingsacteur die nooit de hoofdrol speelt, maar die wel onmisbaar is bij de rollenspellen tijdens assessments. Ik mocht Ronald vijf vragen stellen. Een inkijkje in de geheime keuken van de trainingsacteur.
1. Hoe bereid jij je voor op een rollenspel en hoe zorg je ervoor dat je je inleeft in de verschillende rollen die je speelt?
“Mijn voorbereiding is eigenlijk vrij minimalistisch. Ik geloof sterk in het feit dat het niet draait om mijn acteerprestatie, maar om het proces van het assessment zelf. Ik wil echter wel altijd weten waar de kandidaat vandaan komt: is het een selectieassessment of een ontwikkelassessment? Wat is het werk dat zij doen of waarvoor ze geselecteerd worden? Dit helpt mij om mijn rol op een passende manier neer te zetten. Het draait vooral om het creëren van een scenario dat hen de kans geeft om hun eigen gedrag te laten zien en te reflecteren op hun keuzes.”
2. Kun je een voorbeeld geven van een situatie waarin je een reactie van een kandidaat hebt uitgelokt die je in het script niet had voorzien? Hoe ging je hiermee om?
“Zeker! Er was een keer een kandidaat die onverwacht emotioneel reageerde op een lastige situatie in het rollenspel. De situatie voorzag eigenlijk niet in zo’n sterke emotionele reactie. Door niet meteen te sturen, maar de kandidaat de ruimte te geven om zich uit te drukken, ontdekte ik dat dit moment hen meer inzicht gaf dan wat ik van tevoren had bedacht. Het was achteraf gezien een waardevolle les voor de kandidaat én voor mij, omdat het laat zien hoe realistisch de dynamiek in een rollenspel soms kan aanvoelen voor de deelnemer. Dit soort momenten laten ons iets zien van een persoon, dat we anders misschien niet hadden opgemerkt.”
3. Hoe zorg je ervoor dat je de juiste balans vindt tussen het uitdagen van de kandidaat en het creëren van een veilige omgeving voor hen om zich te laten zien?
“Dit is altijd een delicaat evenwicht. Aan de ene kant wil ik de kandidaat uitdagen om uit hun comfortzone te stappen, maar aan de andere kant moet ik ervoor zorgen dat ze zich niet overweldigd voelen en te veel stress ervaren. De psychologische veiligheid staat altijd op de eerste plaats. Maar zodra ik merk dat een kandidaat zich op hun gemak voelt, kan ik door wendingen of vragen in te brengen wat druk opbouwen. Het doel is namelijk om de kandidaat in een situatie te plaatsen waarin ze hun werkelijke capaciteiten kunnen laten zien, zonder dat het zo stressvol wordt dat het hen volledig uit balans brengt. Wanneer ik merk dat een kandidaat zich ongemakkelijk voelt, geef ik hen altijd de ruimte om zich opnieuw te centreren. Het draait om een balans van uitdaging en veiligheid, zodat ze kunnen laten zien wat ze écht in huis hebben.”
4. Hoe ga je om met kandidaten die zich in het rollenspel ongemakkelijk of gespannen voelen? Wat doe je om hen te helpen hun beste zelf te laten zien?
“Ik merk meestal dat kandidaten zich aanvankelijk ongemakkelijk voelen. Dat is logisch, omdat ze niet zo goed weten wat hen te wachten staat. Als ik merk dat iemand te gespannen is, vraag ik hen vaak direct naar wat hen dwarszit en geef ik ze de ruimte om te praten. Mijn houding is altijd open, waardoor de kandidaat zich gehoord voelt. Ik pas mijn speelstijl aan afhankelijk van de reactie van de kandidaat. Soms kan een beetje humor of een luchtige opmerking helpen om de spanning te doorbreken. Als ik merk dat iemand zich echt ongemakkelijk voelt, kan ik de situatie een beetje verzachten zonder de uitdaging uit het oog te verliezen. Dit helpt hen om hun beste zelf te laten zien, zelfs als ze in eerste instantie wat terughoudend waren.”
5. Kun je uitleggen hoe je samenwerkt met de assessor om ervoor te zorgen dat het rollenspel effectief bijdraagt aan het assessment?
“Mijn samenwerking met de assessor is een belangrijk onderdeel van het proces. Voordat het rollenspel begint, bespreken we het doel van de oefening: gaat het om selectie of om ontwikkeling, en wat zijn de belangrijkste aspecten waarop de kandidaat beoordeeld zal worden? Na afloop van het rollenspel bespreek ik altijd met de assessor en de kandidaat gezamenlijk wat ik heb opgemerkt: welke gedragingen vielen me op en hoe voelde ik me in mijn rol? Door deze informatie te delen, krijgt de kandidaat waardevolle feedback. We gebruiken de observaties uit het rollenspel zodat de kandidaat tot inzicht komt.”
Dank je Ronald! En ik heb stiekem toch nog een vraag: wat vind je eigenlijk leuk aan dit werk?
“Wat ik het leukste vind aan dit werk, is de enorme variatie en de kans om echt een verschil te maken in iemands ontwikkeling. Geen enkele kandidaat is hetzelfde en dat maakt elke dag weer anders. Het mooie aan rollenspellen is dat het geen trucje is; het is een dynamisch proces waarin je samen met de kandidaat een situatie creëert waarin ze zichzelf kunnen laten zien. Ik geniet ervan om te observeren hoe mensen omgaan met onverwachte situaties en om te zien hoe ze groeien tijdens een assessment.
Daarnaast vind ik het ontzettend waardevol om achteraf te horen dat kandidaten echt iets hebben geleerd van het rollenspel, zelfs als ze het in het moment spannend of lastig vonden. Het idee dat ik met mijn spel kan bijdragen aan iemands inzicht in zichzelf of aan een volgende stap in hun carrière, geeft me veel voldoening. En laten we eerlijk zijn: het is ook gewoon heel leuk om in zoveel verschillende rollen te kruipen en mee te bewegen met de situatie. Het blijft een uniek vak waarin ik zowel mijn creativiteit als mijn empathie kan inzetten.”